WAT?
De osteopathische geneeskunde werd tegen het eind van de 19e eeuw opgericht door Dr. Andrew Taylor Still (1828-1927). Dr. A. T. Still geloofde dat alle cellen, weefsels en organen met elkaar verbonden zijn en van elkaar afhankelijk zijn, waardoor het lichaam op een effectieve manier kan functioneren als een geheel om de hoogst mogelijke vorm van gezondheid te bereiken. Tot op de dag van vandaag volgt de osteopathische filosofie de principes van Dr. A. T. Still en gebruikt deze als leidraad tijdens een osteopathisch onderzoek en behandeling.
Het lichaam bevat een somatisch (bewust) zenuwstelsel (om beweging te reguleren) en een autonoom (onbewust) zenuwstelsel (om interne homeostase te reguleren), beide staan onder controle van het centraal zenuwstelsel. Waar de kinesitherapeut voornamelijk werkt met het somatisch zenuwstelsel, werkt de osteopaat met het autonoom zenuwstelsel welke in staat is het somatisch zenuwstelsel te beïnvloeden. Tevens bestaat er een belangrijke relatie tussen het autonoom zenuwstelsel en de functie van het lichaam tijdens zowel gezondheid en dysfuncties/letsels.
- Het lichaam is een eenheid en de patiënt vertegenwoordigt een combinatie van lichaam, geest en ziel.
- Het lichaam is in staat tot zelfregulatie, zelfgenezing en behoud van gezondheid.
- Structuur en functie zijn wederkerig met elkaar verbonden.
- Rationele behandeling is gebaseerd op begrip en integratie van de basisprincipes van lichaamseenheid, zelfregulatie en de onderlinge samenhang van structuur en functie.
Het lichaam bevat een somatisch (bewust) zenuwstelsel (om beweging te reguleren) en een autonoom (onbewust) zenuwstelsel (om interne homeostase te reguleren), beide staan onder controle van het centraal zenuwstelsel. Waar de kinesitherapeut voornamelijk werkt met het somatisch zenuwstelsel, werkt de osteopaat met het autonoom zenuwstelsel welke in staat is het somatisch zenuwstelsel te beïnvloeden. Tevens bestaat er een belangrijke relatie tussen het autonoom zenuwstelsel en de functie van het lichaam tijdens zowel gezondheid en dysfuncties/letsels.
WAAROM?
In de osteopathie is het behoud van welzijn en het voorkomen van dysfuncties van het grootste belang, aangezien een gebalanceerd systeem minder vatbaar is voor letsels. Structuur (botten, pezen, spieren, organen, etc.) bepaalt de functie en vice versa. Daarom moet elke cel, elk weefsel en elk orgaan in het lichaam vrij kunnen bewegen, zonder enige beperking. Hierdoor kunnen zowel het zenuwstelsel als de bloed- en lymfecirculatie goed functioneren, waardoor zuurstof, voedingsstoffen, etc. kunnen worden getransporteerd en afvalstoffen kunnen worden geëlimineerd. Wanneer alle lichaamsdelen correct gealigneerd staan ten opzichte van elkaar, is het lichaam in staat optimaal te functioneren.
Osteopathie kan echter ook worden gebruikt als een curatieve behandeling door bestaande onevenwichtigheden op te heffen of te verminderen. Deze onevenwichtigheden kunnen te wijten zijn aan bijvoorbeeld stress, viscerale spanning, letsels, littekens, tekenen van veroudering, een slecht passend zadel of een slechte houding van de ruiter, welke allemaal de lichaamsstructuren aantasten. Wanneer een lichaamsstructuur wordt aangetast, zal de functie nadelig worden beïnvloed, wat tot verlies van mobiliteit of blokkades (bijvoorbeeld in de wervelkolom) leidt. Wanneer bewegingsbeperking optreedt, kan het zich voortzetten in andere lichaamsdelen, waardoor het zich kan uiten op verschillende locaties en niveaus; mechanisch, neurologisch, visceraal, fysiologisch en psychologisch, het lichaam loskoppelen.
Bijgevolg zal optimale bloed- en lymfecirculatie gehinderd worden, met als gevolg dat cellen zwak of ziek kunnen worden en weefselverzuring (ophoping van afvalstoffen) kan optreden. Dit kan stijfheid, positionele asymmetrie, spierspanning, weefseluitputting en/of afwijkingen in weefseltextuur veroorzaken (afgebroken haartjes, lokale zweetplekken, lokale zwelling, lokale temperatuurverschillen, etc.). Dit alles heeft onvermijdelijk invloed op de onderling verbonden cellen, weefsels en organen, wat resulteert in verergering van pijn en verminderde prestaties. Geïrriteerde organen kunnen het bewegingsapparaat aantasten via neurologische paden en directe mechanische verbindingen. Geïrriteerde organen kunnen zich uiten via verschillende symptomen, zoals terugkerende koliek, maagzweren, overmatig gasvorming, diarree of constipatie, prikkelbaarheid, enz.
Het lichaam heeft echter een opmerkelijk vermogen om te kunnen compenseren voor of te herstellen van structurele veranderingen via zijn zelfgenezende mechanismen. Wanneer veranderingen in de structurele relaties van de lichaamsdelen meer uitgesproken zijn, zal het lichaam niet in staat zijn om zichzelf te kunnen helen, wat resulteert in disfuncties/letsels/.
Osteopathie kan echter ook worden gebruikt als een curatieve behandeling door bestaande onevenwichtigheden op te heffen of te verminderen. Deze onevenwichtigheden kunnen te wijten zijn aan bijvoorbeeld stress, viscerale spanning, letsels, littekens, tekenen van veroudering, een slecht passend zadel of een slechte houding van de ruiter, welke allemaal de lichaamsstructuren aantasten. Wanneer een lichaamsstructuur wordt aangetast, zal de functie nadelig worden beïnvloed, wat tot verlies van mobiliteit of blokkades (bijvoorbeeld in de wervelkolom) leidt. Wanneer bewegingsbeperking optreedt, kan het zich voortzetten in andere lichaamsdelen, waardoor het zich kan uiten op verschillende locaties en niveaus; mechanisch, neurologisch, visceraal, fysiologisch en psychologisch, het lichaam loskoppelen.
Bijgevolg zal optimale bloed- en lymfecirculatie gehinderd worden, met als gevolg dat cellen zwak of ziek kunnen worden en weefselverzuring (ophoping van afvalstoffen) kan optreden. Dit kan stijfheid, positionele asymmetrie, spierspanning, weefseluitputting en/of afwijkingen in weefseltextuur veroorzaken (afgebroken haartjes, lokale zweetplekken, lokale zwelling, lokale temperatuurverschillen, etc.). Dit alles heeft onvermijdelijk invloed op de onderling verbonden cellen, weefsels en organen, wat resulteert in verergering van pijn en verminderde prestaties. Geïrriteerde organen kunnen het bewegingsapparaat aantasten via neurologische paden en directe mechanische verbindingen. Geïrriteerde organen kunnen zich uiten via verschillende symptomen, zoals terugkerende koliek, maagzweren, overmatig gasvorming, diarree of constipatie, prikkelbaarheid, enz.
Het lichaam heeft echter een opmerkelijk vermogen om te kunnen compenseren voor of te herstellen van structurele veranderingen via zijn zelfgenezende mechanismen. Wanneer veranderingen in de structurele relaties van de lichaamsdelen meer uitgesproken zijn, zal het lichaam niet in staat zijn om zichzelf te kunnen helen, wat resulteert in disfuncties/letsels/.
~ Optimale gezondheid kan enkel optreden zonder enige belemmering van de vrije en absolute beweging in het lichaam. ~
INDICATIES
Een aantal voorbeelden van frequente functionele problemen bij paarden waarbij een osteopathische behandeling een verschil kan maken.
|
|
In acute gevallen of wanneer structurele problemen (schade t.h.v. musculoskeletaal systeem of organen) worden vermoed, moet altijd eerst een diplomeerde dierenarts geconsulteert worden.
BEHANDELING
Om de gezondheid te bewaren of om gezondheidsproblemen en hun symptomen te behandelen, moet de nadruk liggen op het diagnosticeren en behandelen van de oorzaak in plaats van de symptomen. Om het paard in zijn totaliteit te behandelen, wordt rekening gehouden met de anatomische, fysiologische en psychologische elementen. Aangezien de handen de enige behandelinstrumenten zijn die een osteopaat nodig heeft, worden verschillende hands-on technieken (osteopathische manuele technieken, viscerale technieken en craniosacrale technieken) gebruikt om de lichaamsstructuren en weefsels op 3 niveaus te beoordelen en te behandelen; mobiliteit, beweeglijkheid en vitaliteit.
Het doel is om belemmeringen en bewegingsbeperkingen te vinden en te behandelen die de wederkerige relatie tussen structuur en functie negatief beïnvloeden wanneer het lichaam dit niet zelf kan doen. Zo kan de beweeglijkheid hersteld worden en pijn verminderd worden. Door de oorzaak aan te pakken, faciliteert de osteopaat de zelfgenezende mechanismen van het lichaam zodat het lichaam in staat is zich continu aan te kunnen passen aan veranderende omgevingsfactoren veroorzaakt door zowel interne als externe invloeden/stressoren alsook om te kunnen herstellen van dysfuncties/letsels.
Het is echter belangrijk om te beseffen dat genezing een proces is. Voordelen op lange termijn worden meestal geleidelijk opgemerkt, omdat het wat tijd kost vooraleer het lichaam zijn functionele balans en harmonie heeft hersteld en optimaal begint te functioneren (afhankelijk van het trainingsniveau van het paard). Om zowel de mentale en fysieke gezondheid als de fysieke prestaties van het paard optimaal te ondersteunen, is een goede samenwerking nodig tussen een gediplomeerde paardenosteopaat, dierenarts, hoefsmid, tandarts, zadelmaker, trainer en ruiter/eigenaar van groot belang. Naast deze multidisciplinaire aanpak speelt goede stalmanagement een sleutelrol in de algehele gezondheid van het paard.
Het doel is om belemmeringen en bewegingsbeperkingen te vinden en te behandelen die de wederkerige relatie tussen structuur en functie negatief beïnvloeden wanneer het lichaam dit niet zelf kan doen. Zo kan de beweeglijkheid hersteld worden en pijn verminderd worden. Door de oorzaak aan te pakken, faciliteert de osteopaat de zelfgenezende mechanismen van het lichaam zodat het lichaam in staat is zich continu aan te kunnen passen aan veranderende omgevingsfactoren veroorzaakt door zowel interne als externe invloeden/stressoren alsook om te kunnen herstellen van dysfuncties/letsels.
Het is echter belangrijk om te beseffen dat genezing een proces is. Voordelen op lange termijn worden meestal geleidelijk opgemerkt, omdat het wat tijd kost vooraleer het lichaam zijn functionele balans en harmonie heeft hersteld en optimaal begint te functioneren (afhankelijk van het trainingsniveau van het paard). Om zowel de mentale en fysieke gezondheid als de fysieke prestaties van het paard optimaal te ondersteunen, is een goede samenwerking nodig tussen een gediplomeerde paardenosteopaat, dierenarts, hoefsmid, tandarts, zadelmaker, trainer en ruiter/eigenaar van groot belang. Naast deze multidisciplinaire aanpak speelt goede stalmanagement een sleutelrol in de algehele gezondheid van het paard.